အင္း .....စာေမးပြဲေတြ ရႈပ္ေနတာနဲ႔ အေမ့အတြက္ ခံစားခ်က္ေတြေတာင္ မေရးျဖစ္တာၾကာျပီဗ်ာ.. အေမေရ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ မရွိေတာ့တဲ့ လူကို ၾကာရင္ေမ့ဆုိတဲ့ စကားက အေမ့သား အတြက္ေတာ့
မမွန္ဘူးထင္တယ္ဗ်ာ....ယေန႔အခ်ိန္ထိ တရားေတြနာ...အလွဴေတြေပးလည္း တရား နဲ႔မေျဖႏုိင္ေသးပါဘူး အေမ
ရယ္ ေျဖႏုိင္ေအာင္လည္းၾကိဳးစားေနပါတယ္... တေန႔ေန႔ ေတာ့ တရားနဲ႔ ေျဖႏုိင္မယ္လုိ႔ ေတြးမိပါေသးတယ္
အေမရယ္.... အခုအေမ့သား ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္... အေမတုိ႔ အေဖ တုိ႔ ရဲ့ ေက်းဇူူး
ေတြ အလကားမျဖစ္ပါဘူး....အက်ိဳးရွိရွိလည္း အသုံးခ်သြားမယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္.... အခု သားလည္း
တုိင္းတစ္ပါး မွာ ပညာေတြ သင္ေနတာ သုံးႏွစ္သုံးမိုးေတာင္ ျပည့္ေတာ့မယ္.... မၾကာခင္ ေျခာက္လေလာက္
ဆုိ အမိ ေရႊႏုိင္ငံ ဆီၾကီးကို ျပန္ေတာ့မယ္... မာစတာျပီးလုိ႔ ေဒါက္တာဘြဲ႔ အတြက္ေတာ့ ျပန္မလာခ်င္ေတာ့
ဘူးဗ်ာ...ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမ မဟုတ္ေတာ့ သားေမာင္ မေပ်ာ္ဘူးဗ်ာ...ဒါေပမယ့္ ကိုယ္သင္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းမွာ
ကိုယ္သင္ယူျပီး တဲ့ ပညာေတြ အတြက္ေတာ့ အေကာင္းဆုံး အဆင့္နဲ႔ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားသြားမယ္လုိ႔
ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္....ေနာက္ပုိင္းေတာ့ အေမ နဲ့ ပတ္သက္တဲ့ ဘေလာ့ပို့စ္ေတြ မတင္ျဖစ္ေလာက္ေတာ့ဘူး
ထင္တယ္ဗ်ာ...ပညာေရး အပုိင္းက နဲနဲ အေရးၾကီးလာျပီေလ...ဒါေၾကာင့္ ဒီေနာက္ဆုံး ေဆာင္းပါးေလးကိုပဲ
အမွတ္တရ အေနနဲ႔ တင္ထားခဲ့မယ္ဗ်ာ....ေနာက္ပိုင္း အမွတ္တရ ေလးေတြရွိရင္ေတာ့ လာတင္ျဖစ္အုန္း
မယ္ထင္တယ္......ေဆာင္းပါးေလးကေတာ့ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုပါ...ဒီလုိပါ ဖတ္ၾကည့္ပါအုန္း..


{{ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္သားေတြက သူ႔ကိုေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူေသေနခဲ့ျပီ .. ျပိဳက်လာတဲ့ အိမ္ပိမိျပီး သူ
ေသသြားတာ...အပ်က္အစီး ေတြၾကားကေနေသဆုံးေန တဲ့ သူ့ပုံစံကို လွမ္းျမင္ေနရတယ္.. ဒူးေကြးျပီး
ေရွ့ကိုကိုင္းေနတဲ့ ကိုယ္ခႏၵာကိုယ္နဲ႔ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကို အားျပဳေထာင္ထားတဲ့ သူ့ပုံစံက ဘုရား၀တ္ျပဳ
ေနတဲ့ ပုံနဲ့တူေနတယ္....ဒါေပမယ့္ အသက္ရွင္မရွင္ ပိုေသခ်ာေအာင္ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္သားေတြက
သူ့ကို စမ္းသပ္ၾကည့္ၾကတယ္...ကယ္ဆယ္ေရးအလုပ္သမားတဦးက ဦးခုိက္ခ်ေသေနတဲ့ သူ့ခႏၵာကိုယ္ထဲ
ခဲရာခဲဆစ္ လက္ကို ထုိးထည့္ ျပီး ၀မ္းသာအားရလွမ္းေအာ္ လုိက္တယ္... လူရွိတယ္..ကေလးတစ္ေယာက္
ရွိတယ္ အသက္ရွင္လ်က္ပဲ လုိ႔ ထေအာ္လုိက္တယ္.... ရွိသမွ်ခြန္ အားေတြနဲ႔ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ဖိကပ္ေနတဲ့
အုတ္ပုံေတြကို ရွင္းလင္းလုိက္ၾကတယ္ ... သူ႔ခႏၵာကိုယ္ကို ေထာင္မတ္လုိက္တယ္ဆုိ ရင္ပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေန
တဲ့သုံး ေလးလသား အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို သြားေတြ႔မိတယ္...ကေလးကို စစ္ေဆးဖုိ့ ဆရာ၀န္
တစ္ဦး က ေပြ့ခ်ီခုိက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ ကေလးေက်ာ္ပုိးစထဲ ကေန ဖုံးတစ္လုံးထြက္က်လာတယ္.... ဆရာ၀န္
ဖုံးကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ message တုိေလးတစ္ေၾကာင္း ကို စားေလးကေတာ့ ဒီလုိပါ...( သားေလးေရ .....
တကယ္လုိ႔မ်ား သားေလးအသက္ ရွင္ေနခဲ့မယ္ဆုိရင္ သားကို အေမ အရမ္းခ်စ္တယ္ ဆုိတာကို ေသေသ
ခ်ာခ်ာ မွတ္ထားေပးပါေနာ္ ) တဲ့... ေသသူေပါင္းမ်ားစြာကို ေတြ႔ဖူးတဲ့ ဆရာ၀န္ရဲ့ ပါးျပင္ေပၚကို မ်က္ရည္
ေတြ စီးက်လာခဲ့တယ္...တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ကမ္း လုိက္တဲ့ ဖုံးထဲက message ကိုဖတ္မိသူ
တုိင္း ရင္ထဲဆုံ နင့္သြားတဲ့ ဒီခံစားခ်က္က ဘာနဲ့မွ ႏႈိင္းျပလုိ႔မရႏုိင္ခဲ့ဘူး...မုခ်ေသရေတာ့မယ္ဆုိ တာ သိ
လုိက္ရတဲ့ အေမတစ္ေယာက္ဟာ ေနာက္ဆုံး အခ်ိန္ထိ သူ႔ရင္ေသြး အတြက္ ေပးဆပ္သြားခဲ့တာ ........
ေၾသာ္... မိခင္ေတြ ...မိခင္ေတြ... မိ္ခင္ေတြ.....ဘယ္လုိခံစားခ်က္ နဲ့ေျပာျပ ရမလဲဗ်ာ.............. }}}}}}}}}}

ps: ဒီ ပို့စ္ေလးဟာ ပုံျပင္ မဟုတ္ပါဘူး...၂၀၀၈ ၊ ေမလ ၁၂ ရက္ ေန႔က တရုတ္ႏုိင္ငံ စီခ်ြမ္ျပည္နယ္ မွာ
လႈပ္ခဲ့တဲ့ ငလ်င္ရဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးပါ...မိခင္ေမတၱာ ကို ခံစားရတာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္း ေတြကို share လုပ္
ေပးလုိက္တာပါ.............

အင္း အေဖမ်ားေန႔ကေတာ့ျပီးသြားျပီ..ပို႔စ္တင္ဖုိ႔ကအခုမွအားလုိ႔အခုမွတင္ရတယ္ဗ်ာ..
အေမအေျကာင္းအမ်ားျကီးေရးႏုိင္သလုိအေဖအေျကာင္းေရးရင္လည္းမျပီးမဆုံးႏုိင္
ေအာင္ေရးလုိ႔၇ပါတယ္..တကယ္ပါ...အေဖေတြဆုိတာက အေမလိုမဟုတ္ဘူးေလ..
ေဖခ်စ္ တုိ႔ေဖခင္တုိ႔ဆုိတာ ရွိေတာ့ရွိတယ္ရွားတယ္..အေမဆုိတာက ရင္ခြင္ပုိက္ႏုိ႔ခ်ိဳတုိက္
ခဲ့တဲ့ အတြက္ ဖခင္ထက္ပိုခ်စ္ျကတာေပါ့..အေဖဆုိတာကခ်စ္လ်က္နဲ႔ေၾကာက္ေအာင္ေနျပရ
တဲ့ဖန္တီးရွင္မဟုတ္လား..ဒါေပမယ့္တစ္ခုရွိတယ္ေလ..အေဖကခ်မ္းသာရင္ သားသမီးကသူေ႒း သားသမီးေတြျဖစ္လာတာပဲမဟုတ္လား...အေဖဆုိတာ ကုသုိလ္ရဖုိ႔ ၊ ပညာရဖုိ႔ မိသားစုတာ၀န္
ေက်ဖုိ႔ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပဲေလ...ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာေတာ့ အေဖဟာအျမဲတာ၀န္ေက်ပါတယ္
..အခုလည္း အေမဆုံးသြားေတာ့ အေမ့ကိုသတိတရနဲ႔ ကုသုိလ္ေတြလုပ္ေပးေနတုန္းပါ...တကယ္တမ္း
စဥ္းစားျကည့္ရင္အေဖဆုိတာသားသမီးေတြရဲ့ခ်စ္ခင္မႈကိုမရပဲ..ဘ၀ကိုအထီးက်န္ဆန္စြာနဲ႔ျဖတ္သန္း
ၾကတာမ်ားပါတယ္..တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္ ေတာ့ဒီအေဖကပဲ ဦးေဆာင္ျပီး ေျဖရွင္းေပးတာပါပဲ...
ဒါေၾကာင့္ အေဖေတြြအားလုံးကို အမႊန္းတင္လုိက္ပါရေစဗ်ာ...အေဖဆုိတာ ဆူးေမြ႔ယာလည္း
မအိပ္ခဲ့၊ ပန္းေမြ႔ယာလဲ မစံခဲ့ရေပမဲ့ မျငီးရွာ ႏွီးျဖာေလးေပၚက မိသားစုသိုက္ျမံဳေလးကိုေတာ့ အေဖ့ဦးေႏွာက္နဲ႔ၾကြက္သားေတြေပၚမွာ သာယာဖူလုံမႈမ်ားနဲ႔ လြမ္းျခံဳေႏြးေထြးေစေအာင္ အပတ
္တကုတ္ျကိုးစားတည္ေထာင္ေပးတဲ့ ဗိသုကာတစ္ဦးဆုိလွ်င္ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ မည္သုိ႔မည္ပုံ
ေ၀ဖန္ၾကမည္နည္း.........

* အေဖသည္
* ဘဝ၏ စြမ္းအင္
* အသက္၏ အျမစ္
* ႏွလံုးသား၏ ေလွကား
* လူသားမ်ား၏ အရိပ္

ပဲ႔ကိုင္မယ္႔သူ ေလွငယ္ေလးကို
ကမ္းစပ္တစ္ဘက္ထိုအရပ္သို႔
ပို႔ေဆာင္ေပးတာ အေဖပါ ။

သားလည္းၾကိဳးစား အေဖကဲ႔သို႔
ေမတၱာတရား ေစတနာပြားကာ
လူေလာကအလယ္ မ်က္ႏွာပန္းလွ
သားသမီးတို႔ ထြန္းေတာက္ၾကယ္လို
တင္႔တင္႔တယ္တယ္ ေနႏုိင္ခဲ႔သည္
သို႔ေသာ္ အေဖ႔ေျခရာ လိုက္မမွီခဲ႔ပါ
...အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္....

အေဖသည္ အေဖျဖစ္ေနခဲ႔၍ ။
အေဖ တခ်က္ေလာက္ေလးငဲ႔ၾကည္႔ေပးပါ
သား အရမ္းလြမ္းေနတယ္.......
အေဖဖဖဖဖဖဖဖဖ(ကေလာင္ရွင္..စံပယ္)

အေမ...။ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲရွိသမွ်ေရးခ်ခြင့္ျပဳပါအေမ.....။
အခါလယ္နဲ႕(၆)လမွာႏို႕ျဖတ္ခဲ့တယ္လို႕ ေျပာသံၾကားတိုင္းအေမကို စိတ္နာခဲ့တာ။
စီးပြားကိုဘဲဦးစားေပးရွာၿပီး သားေတြကို ဂရုမစိုက္ဘူးလို႕ အေတြးမွားခဲ့တာ။
ေလးတန္းႏွစ္ရဲ႕ လပါတ္စာေမးပြဲမွာ ပထ၀ီကို (၃၈)မွတ္နဲ႕က်ခဲ့ေတာ့ "ေခြးျဖစ္မဲ့အေကာင္၊သူမ်ားခိုင္းဖတ္ဘဲ ျဖစ္မဲ့အေကာင္" လို႕ေျပာခဲ့တုန္းက အေမကုိ အရမ္းစိတ္ဆိုးခဲ့တာ။ အေမ စကားေတြက ကြ်န္ေတာ္အတြက္ မခံခ်င္စိတ္နဲ႕ တြန္းအားေတြ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဒီေန႕ အထိ အတန္းတိုင္းကို သားပံုမွန္ေအာင္ျမင္ခဲ့တာ။
မေမ်ာ္လင့္ တဲ့ အေဖ လုပ္ငန္းေတြရဲ႕ က်ရူံးမူေတြကို သားေတြမသိဘဲ ဖံုးဖိခဲ့တာ။အိမ္တြင္းေရးေတြကို သတင္းအေမွာင္ခ်ခဲ့တာ။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို လ်စ္လ်ဴရူခဲ့တဲ့ အေဖ အမ်ိဳးေတြ ၾကားမွာ မ်က္ႏွာမငယ္ေအာင္ထားခဲ့တာ။
သားေတြပိုက္ဆံနဲ႕ေလာင္းကစားလုပ္မွာစိုးလို႕ တုတ္တေခ်ာင္းနဲ႕ မအားတဲ့ ၾကားက လိုက္ေခ်ာင္းတတ္တာ။
ရွစ္တန္းႏွစ္မွာ ဘာသာစံု ဂုဏ္ထူးပါေတာ့ အေမက ကြ်န္ေတာ္ပါးကို နမ္း၊ ကြ်န္ေတာ္လက္ကို ကိုင္ၿပီး က ေနခဲ့တာေတာင္ အေမက ငါ့ကို အရမ္းခ်စ္ပါလားလို႕ ေယာင္ေယာင္ေလးေတာင္မေတြးခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္။
အေမအရမ္းႀကိဳက္တဲ့ လၻက္ရည္ခ်ိဳေပါ့ေလး တခြက္ကုိ ၀ယ္ေပးဖို႕ အျမဲစိတ္မပါခဲ့တဲ့ကြ်န္ေတာ္...။
၁၀ တန္းႏွစ္ရဲ႕ ျမန္မာစာေျဖတဲ့ညမွာ စာေတြက်က္ေနတဲ့သားကို ဒူးကေလးေထာက္ ၊ လက္ခံုေလးေပၚကို ေမးေစ့ကေလးတင္၊ ေစာင့္ေစာင့္ကေလးထိုင္ၿပီး သားစာက်က္တာကို ထိုင္ေစာင့္ေပးခဲ့တဲ့အေမ။
သားအရမ္းအိပ္ခ်င္လာၿပီလား၊ စာေတြမရေသးဘူးမွတ္လားဆိုၿပီး ညေမွာင္ႀကီး မဲႀကီးမွာ စက္ဘီးတစီးနဲ့ လၻက္ရည္ဆိုင္သြားခဲ့တဲ့အေမ။
သားႀကီးရယ္ ..ေမေမစိတ္ပူလိုက္တာ....မိခင္ေသာက ဆိုတာ ဒါဘဲထင္တယ္လို႕ ေျပာၿပီး သားကို မဒၵီေဒ၀ီ ရဲ မိခင္ေသာက ကို က်က္ခိုင္းေတာ့ သားက စိတ္ထဲ က်ိတ္ရယ္ေနခဲ့တာ. တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဘဲ အေမ...၂၀၀၀ ခုႏွစ္ရဲ့ တကၠသိုလ္ ၀င္စာေမးပြဲ ျမန္မာစာ ၊ ဧရာ၀တီတိုင္းေမးခြန္းရဲ့ စကားေျပမွာ မိခင္ေသာက ဆိုတဲ့ စကားေျပအေရးအသားပါလာခဲ့တယ္။
အေမရယ္...အေဖရဲ႕ ဦးေဆာင္ႏိုင္မွူေမွးမိွန္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ မိသားစုမွာ သား(၂)ေယာက္ဆိုတဲ့ အားနဲ႕အေမႀကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့...သားကအေမျဖစ္ေစခ်င္သေလာက္မျဖစ္ခဲ့တာ။
အေမျဖစ္ခ်င္တလို သားမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးအေမ။ (၁၀) တန္းက ဘ၀တဆစ္ခ်ိဳး ၊ ႀကိဳးစားပါသားရယ္ လို႕အေမ ခဏခဏ ေျပာခဲ့ေပမဲ့ ဒီဘက္နားက၀င္ ၿပီးဟိုဘက္နားက ျပန္ထြက္သြားခဲ့တဲ့ သားမိုက္ပါအေမ။


အေမရယ္ ..... အေမနဲ႕ပါတ္သတ္ၿပီး သားဆက္ေျပာရင္ ကုန္မွာေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး အေမ။ ကြ်န္ေတာ္ဘ၀ ရဲ့ အထင္ကရ နဲ့ အမွတ္တရ တိုင္းဟာ အေမနဲ့ အျမဲပါတ္သတ္ခဲ့တာႀကီးပါဘဲအေမ....။
အသက္ (၂၄) ႏွစ္ဆိုတဲ့ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ အေမအေပၚသား ဘာေတြ တာ၀န္ေက်ခဲ့ဲပီလဲ....။
အေမခံစားခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ အေမာေတြ ၊ အေမ့ေခြ်းစက္ တစက္ စာေလာက္ သားျပန္သိတတ္ခဲ့ၿပီးျပီလား။
အေမ့ရင္ထဲက အခါခါေပါက္ကြဲခဲ့တဲ့ မီးေတာင္ေတြေၾကာင့္ အေမ့ႏွလံုးသားမွာ ေခ်ာ္ရည္ေတြနဲ့ပူေလာင္ေနခဲ့ရတာကို သားက ေအးျမမွုေတြ မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။
အေမ မ်က္ႏွာညိဳတိုင္း သားသတိထားခဲ့မိသလား။
လက္၀ါးႏွစ္ဘက္က လက္ခဏာေတြ ေပ်ာက္လုလု ျဖစ္တဲ့ အထိလုပ္ကိုင္ေကြ်းေမြးခဲ့တဲ့ အေမအေပၚကို သားက ေကြ်းေမြးမျပတ္ ဆိုတဲ့ သားသမီးက်င့္၀တ္နဲ႕ေလ်ာ္ညီေအာင္ ျပန္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ဲပီလား။
အေမရယ္ ..။အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ သားကို သားေရ ...ေကာင္မေလးရွာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေမက အရပ္ျမင့္ျမင့္ သြက္သြက္လက္လက္ေလးေတြ ရွာခဲံ့ေနာ္ ဆိုၿပီးလမ္းဖြင့္ေပးခဲ့တဲ့အေမ။
အေမရဲ႕ ေမတၱာက အသြားဘဲရွိခဲ့တာ။ ကြ်န္ေတာ္ဘက္က အျပန္မရွိခဲ့တာ။ဘာမွ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မထားခဲ့ဘဲ ေျမေတာင္ ေျမာက္ေပးခဲ့တာ။
အေမရယ္ ...။အေမရဲ့ ေမတၱာေတြ ကို တကယ္နားလည္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ရဲ႕ စက္တင္လာ တလမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က အေမ့ကို ႏွစ္အနည္းငယ္ခြဲခြာခဲ့ရၿပီေနာ္။
အေမေပးခဲ့တဲ့ အေမရဲ႕ေမတၱာ ၊ အၾကင္နာ ၊ ဂရုဏာ ....ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြအတြက္ သားေျပာႏိုင္တာတခုက သားရဲ႕ ၀င္သက္ထြက္သက္တိုင္း ၊ သားရဲ႕လုပ္ေဆာင္မူတိုင္း ၊ ႀကိဳးစားမူတိုင္းက အေမအတြက္ပါအေမ။သားရဲ့ေအာင္ျမင္မူတိုင္းကို ဖန္တီးေပးခဲ့တဲ့ အေမအတြက္ အေမရဲ့ ေပ်ာ္ရြင္မူတိုင္းကိုဖန္တီးေပးႏိုင္တဲ့ သားျဖစ္ရပါလို၏ အေမ။

"မိဘႏွစ္ျဖာ ၊ ရွိေနပါလည္း၊ ေက်းဇူးမသိ ၊ မဆပ္ဘိက ၊ တသက္လံုးလံုး၊ လူျဖစ္ရူံး၏"

မွတ္ခ်က္။ ။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ့ရင္ဖြင့္ခ်က္ေလးကိုတင္ျပေပးထားတာပါ...သတိရတယ္အေမရယ္

အပုိဒ္(၁)။၂၀၀၉ ခုႏွစ္ရဲ့ေဖေဖာ္ရီ(၁၉)ရက္ေန႔ မွာအေမက သားဘ၀ထဲကေန စြန္႔ခြာသြား
တယ္ေနာ္ေအာ္သားဘ၀ကအေမမ်က္ႏွာေလးေတာင္ေနာက္ဆုံးၾကည့္ခြင့္မရခဲ့ဘူး
ေနာ္...သားျပန္လာတာအေမမေစာင့္ႏုိင္ခဲ့ဘူးေနာ္..အေမ့ကုိ၀ေအာင္လုပ္ေကၽြးအုန္း
မယ္လုိ႔သားေျပာခဲ့တယ္ေလ...ဘာလုိ႔မေစာင့္တာလဲအေမရယ္...အခ်ိန္ကုိလူေတြက
ေျပာင္းလဲလုိ႔ရမယ္ဆုိရင္"၂၀၁၀"ဆုိတဲ့ခုႏွစ္ၾကီးကုိအျမန္ကုန္ဆုံးေအာင္ေျပာင္းလုိက
္ခ်င္တယ္အေမရယ္....အင္းအခုေတာ့ ေမေမ့မွာတမ္းအလြမ္းစာ ေလးေတြပဲ ေနာက္ဆုံး
ၾကားေယာင္ေနမိတယ္ အေမရယ္..အေမ ေရာက္ေလရာဘ၀မွာသာဓုေခၚႏုိင္ေအာင္ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ကုသုိလ္ေတြကို တတ္ႏုိင္သေလာက္ သားလုပ္သြားပါ့မယ္
...အေမရယ္.........................(ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၉ ရက္၊၂၀၀၉)

အပုိဒ္(၂) ။.. အင္း.. ဒီေန႔ အေမဆုံးတာ တစ္လျပည့္ျပီေနာ္..အေမ အေမ့အတြက္ သား ကုသုိလ္
ေတြလုပ္ျဖစ္တယ္ဗ်ာ..အေမ ေကာင္းရာဘုံရာမွ သာဓုေခၚေပးပါ..အေမေက်နပ္ရဲ့
လား...အေမေက်နပ္မယ္လုိ႔ သား ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္...ေနာက္လည္း ၾကဳံသလုိ
ကုသုိလ္ေတြ လုပ္သြားအုန္းမယ္... အေမ ရယ္.............(မတ္လ ၁၉ရက္၊၂၀၀၉)

အပိုဒ္(၃) ။ ..ေအာ္ဘာလုိလုိနဲ႔သၾကၤန္ေတာင္ေရာက္လာျပန္ျပီအေမရယ္...အေမ့သား
ေပ်ာ္ႏုိင္ပါ့မလားဗ်ာ.ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာင္းလဲလုိ႔မရတဲ့ေလာကဓံ တရားကုိ အေမ့သား
ရင္ေကာ့ျပီးရင္ဆုိင္သြားမွာပါ အေမရယ္...ဘ၀ကို ရယ္ေမာျပီးေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္ နဲ႔ျဖတ
္သန္းသြားမွာပါအေမရယ္..ဒါေပမယ့္အေမရယ္..သားမွာအျဖစ္ခ်င္ဆုံးဆႏၵေလးတခု
ေတာ့ေျပာျပခ်င္တယ္အေမရယ္...သားအျဖစ္ခ်င္ဆုံးကအေမ့ကိုအရင္သၾကၤန္ေတြ
တုန္းကလုိလက္သည္း၊ေျခသည္းေလးေတြညွပ္ေပးခ်င္တယ္...အေမ့ရဲ့ႏူးညံ့ရွည္လ်ား
တဲ့ဆံႏြယ္ေတြကိုသားရဲ့လက္ေတြနဲ႔ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးခ်င္ေသးတယ္အေမရယ္...သားရဲ့
ရင္တြင္းစကားေတြကို အေမေရာက္ေလရာ တမလြန္ကေန ၾကား
ႏိုင္ပါေစ အေမရယ္........(ဧျပီ ၃ ရက္၊၂၀၀၉)

အပိုဒ္(၄)။..အေမ ဒီေန႔ဟာ ၁၃၇၁၊ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ ၁၅ ရက္ေန႔(အဘိဓမၼာ)ေန႔ ေနာ္...အေမ့ကုိ သတိရတယ္အေမရယ္....တစ္
ခ်ိဳ့ပညာရွင္ေတြက ေျပာၾကတယ္..ေသသြားျပီးမ၇ွိေတာ့တဲ့လူကို ေအာက္ေမ့တသ လုပ္ေနစရာ မလုိဘူးတဲ့ ဦးေႏွာက္ကို အပိုအလုပ္ေပး
တာတဲ့....ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွေမ့လုိ့ရမွာမဟုတ္ပါဘူးအေမရယ္...အေမ့ ကိုသားစိတ္ထဲက ရည္စူးျပီး ကန္ေတာ့လုိက္
ပါတယ္အေမရယ္...တမလြန္ေနာက္ဘ၀တစ္ခုမွာ အေမ ဟာေကာင္းမြန္ေသာ ဘ၀ တစ္ခုမွာေပ်ာ္ရြင္ႏုိင္ပါေစဗ်ာ.......
(ေအာက္တုိဘာ ၃ ရက္၊၂၀၀၉)

အပိုဒ္ ( ၅ )။ ။ အေမ့ မရွိေတာ့တဲ့ ဘ၀မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ အေဖ့ကို အားရပါးရ ျပဳစု လုပ္ေက်ြးမယ္လုိ႔ရည္ရြယ္ခဲ့ေပမယ့္ ..သား
ဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့ဘူး အေမရယ္..အေမ ကြယ္လြန္ျပီး ၉ လနီးပါးေလာက္ပဲ ျခားပါတယ္..ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၂ ရက္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္
၁၃၇၁ ခုႏွစ္ ၊နတ္ေတာ္လဆန္း ၆ ရက္ေန့မွာပဲ အေဖက သားတုိ႔ကို ထပ္ျပီး ခြဲခြာသြားတယ္ဗ်ာ...အားလုံးကို အေဖ စိတ္ခ်
လုိ႔ အေမ့ဆီကိုမ်ား လုိက္သြားတာလား လုိ႔ သားေတြးမိပါတယ္...အေဖေရ ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစလုိ႔ သားဆုေတာင္းပါ
တယ္ဗ်ာ......

သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ကိုေမေမညာတဲ့အေၿကာင္းေလးေျပာျပခ်င္တယ္ဗ်ာ..ကၽြန္ေတာ္
ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ဆင္းရဲတယ္ဗ်..တစ္ေန႔ရွာတစ္ေန႔စား ထမင္းကုိ၀၀လင္လင္မစားရဘူး။..ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြကလည္း အရြယ္ေကာင္းေကာင္းအစားေကာင္းတဲ့အရြယ္ေတြဆုိေတာ့ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ ထမင္းကအျမဲမေလာက္ဘူး...အေမကသူ႔ပန္းကန္ထဲကထမင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကိုအျမဲေ၀ေပးတယ္....အေမကေျပာတယ္ :"သားတုိ႔သမီးတို႔ ၀ေအာင္စားၾကပါ အေမမဆာဘူး " တဲ့။။။။။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ ခႏၵာကိုယ္ဖြ႔ံ ျဖိဳးေအာင္၊ ဥာဏ္ရည္ထက္ေအာင္ဆုိျပီး ေစ်းထဲကအသားေတြ ငါးေတြကို အေမ၀ယ္လာျပီး ခ်က္ေကၽြးတယ္။ အသားေတြကုိ ျမိန္ရည္ရွက္ရည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ့စားေနတာ ကိုၿကည့္ျပီး အေမက အရုိးေတြကို စားေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က မၿကည့္ရက္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ ေ၀စုထဲက အသားကို အေမ့ပန္းကန္ထဲထည့္ေပးေတာ့ ေမက လက္ကာျပရင္း ေျပာတယ္ "သား...၀ေအာင္ စားပါ အေမ အသားမၾကိဳက္ဘူး "တဲ့။။။
ကၽြန္ေတာ္တုိ့ေက်ာင္းတက္မယ့္အရြယ္ေရာက္ေတာ့ တစ္ျခားေက်ာင္းေတြလုိ ၀တ္ႏုိင္စားႏုိင္ေအာင္ ဆုိျပီး စက္ရုံက ခ်ဳပ္ထည္ေတြကို အလုပ္ကျပန္မွာ အေမယူျပန္လာျပီးခ်ဳပ္တယ္။ ေဆာင္းညတစ္ည သန္းေခါင္ယံမွာ ကၽြန္ေတာ္ႏုိးလာေတာ့ ဖေယာင္းတုိင္ မီးမိွန္မွိန္ေအာက္မွာ မ်က္မွန္ထူထူကိုတပ္ ခါးကိုကုိင္းျပီးအေမအထည္ခ်ဳပ္ေနတုန္းပါပဲ။" ေမေမရယ္ အိပ္ပါေတာ့ မနက္အလုပ္သြားရဦးမယ္မစုတ္လား " လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေျပာေတာ့ အေမက ကၽြန္ေတာ္ကိုျပံဳးျပီး ေျပတယ္ " သား...အိပ္ပါ အေမ မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး" တဲ့။.။
ကၽြန္ေတာ္(၁၀)တန္းစာေမးပြဲ ေျပတဲ့ေန႔မွာေပါ့ ...အေမ အလုပ္ကခြင့္ယူျပီး ကၽြန္ေတာ္ ေျဖႏိုင္ေအာင္လုိ့ ေက်ာင္းေပါက္၀မွာရပ္ျပီး အားေပးခဲ့တယ္....ေႏြအ၀င္ဆုိေပမယ့္ မတ္လရဲ့ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူတဲ့ ေနေရာင္ေအာက္မွာ အေမဟာ အမိုးမဲ့အကာမဲ့ အပူဒဏ္ကို အံတုလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပြဲခန္းက ထြက္အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့တယ္..... အခ်ိန္ျပည့္ေခါင္းေလာင္းသံၾကားေတာ့ အေမဟာ ၀မ္းသာအားရေျပးၾကိဳျပီး ေျဖႏုိင္လားသား...အေမာေျပေရေအးေအးေလးေသာက္လုိက္ပါ ဆုိျပီး ေရသန္႔ဗူးေလး ကၽြန္ေတာ့္ကို ကမ္းေပးတယ္။ ေခၽြးတလုံးလုံး နဲ႔မြဲ ေျခာက္ေနတဲ့ အေမ့ႏုတ္ခမ္းကုိ ၾကည့္ျပီး "အေမေသာက္ပါ "လုိ႔ေျပာေတာ့ အေမကေျပာတယ္ "သား...ေသာက္ပါအေမေရမဆာဘူး" တဲ့...။
ကၽြန္ေတာ္ပထမႏွစ္တက္ေနတုန္းမွာ အေဖဆုံးသြားတယ္...အေဖဆုံးေတာ့အေမဟာအေဖတစ္လွည့္ အေမတစ္လွည့္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ပညာဆက္သင္ေစခဲ့တယ္...ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္းဆင္းရဲေနပါေစ အေမဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေရ့ွ မွာ အံၾကိတ္လုိ႔ တစ္ခ်က္မွ ညည္းမျပခဲ့ဘူး.....အရြယ္ေကာင္းေသးတဲ့အေမကို ေဆြမ်ိဳးေတြက အိမ္ေထာင့္တာ၀န္ေတြခြဲေ၀ႏိုင္ေအာင္လုိ႔ ေနာ္ကအိမ္ေထာင္ထပ္ျပဳဖုိ့တုိက္တြန္း ၾကတယ္...ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့အေျပာမခံရေအာင္ သားသမီး ေတြရဲ့မ်က္ႏွာကိုေထာက္ျပီး အေမ ေခါင္းသြင္သြင္ခါ ျပီးေျပာတယ္ "သားသမီးေတြအတြက္က လြဲလုိ႔ ကၽြန္မမွာ အခ်စ္မွရိွေတာ့ဘူး "တဲ့။။။
ကၽြန္ေတာ္ဘြဲ႔ရေတာ့ အိမ္ကို ခြဲျပီး ျမိဳ့ေပၚတက္အလုပ္လုပ္တယ္...ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္ ေနတဲ့အေမကိုမၾကည့္ရက္လုိ႔ အလုပ္ေတြဆက္မလုပ္ဖုိ႔ အတြက္ ရတဲ့လခ တစ္၀က္အိမ္ျပန္ပို႔ခဲ႔တယ္....အလုပ္ကေနခ်က္ခ်င္းရပ္လုိက္ဖုိ႔ အေမမွာ က်င့္သားမရေသးဘူးလုိ႔ဆုိပါတယ္။။အေမ့ကို ကန္ေတာ့တဲ့ေငြေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ကိုျပန္ေပးျပီး အေမကေျပာတယ္ "သား...စုထားလုိက္ပါ လုိတာရွိရင္ ၀ယ္ေပါ့ အေမ့မွာပိုက္ဆံရွိတယ္ " တဲ့။။
အဲဒီလုိနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ကံထူးတာလား၊ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ ၾကိဳးစားမွုေၾကာင့္ပဲလား၊ ႏုိင္ငံျခားကို ပညာဆက္သင္ဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္အခြင့္အေရး ရခဲ့တယ္....ေက်ာင္းျပီးေတာ့ အဲဒီမွာပဲ အလုပ္ဆက္လုပ္ခဲ့ရတယ္....ရာထူးကၾကီး လစာကလည္းေကာင္းေတာ့ ပင္ပင္ပန္းပန္းအလုပ္လုပ္ျပီးဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနေနတဲ့ အေမ့ကို တစ္ဖန္ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ခ်င္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ဆီလာေနဖုိ႔ေျပာေတာ့ အေမက "လူမ်ိဳးျခားတုိင္းျပည္မွာ အေမမေနတတ္ဘူး" တဲ့။။အစ္မဆီက အေမ အသည္းအသန္ျဖစ္လုိ႔ ေဆးရုံတင္လုိက္ေၾကာင္းဖုန္းရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အေမ့ဆီကိုခ်က္ခ်င္း ျပန္ခဲ့တယ္....အုိမင္းပိ္န္ေျခာက္ျပီးအသက္ယဲ့ယဲ့ေလးကို လုရွဴေနတဲ့ အေမ့ကိုျမင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္၀မ္းနည္းမွုေတြကို ဘယ္လုိမွ ထိန္းထားလုိ႔မရခဲ့ဘူး။.ကၽြန္ေတာ္ငိုတာကို ျမင္ေတာ့ အေမက အားတင္းျပီးေျပာတယ္ " သား....မငိုနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွမငိုပါနဲ႔ အေမမနာဘူး အေမျပန္ေကာင္းလာမွာပါ " တဲ့......
ကၽြန္ေတာ့္အေမေလ ေသတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ကိုညာသြားတယ္။ ျပန္ေကာင္းလာမယ္ဆုိတဲ့အေမ ေသမင္းလက္ထဲကေန ရုန္းမထြက္ႏုိင္ခဲ့ဘူး.။ ကၽြန္ေတာ့္လုိပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမ ကိုလည္း အေမ အမ်ိဳးမိ်ဳး ညာခဲ့ဖူးတယ္။။ ေလာကမွာ ရွိရွိသမွ် အေမေတြဟာ သူတုိ႔ သားသမီး ေတြကို နည္းအမ်ိဳးမိ်ဳးနဲ႔ ညာခဲ့ဖူးၾကမယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္...သားသမီးေတြကသာ အေမညာတာကို အမွတ္မထားမိလုိ႔ အမွတ္တမဲ့ ေနခဲ့ၾကလုိ႔ သတိမထားမိၾကတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။။ အေမေတြက သူတုိ႔ခ်စ္တဲ့ သားသမီး ေတြကို ညွာတတ္သြားၾကတာပါ။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ ေရာ ...သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ ရဲ့အေမ ရဲ့ အညာကို ခံခဲ့ဖူးလား...ဘယ္လုိအညာခံခဲ့ဖူးသလဲ..ၾကံဳၾကိဳက္တဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္ ကိုေျပာျပပါဦးလားဗ်ာ.......။။

(မွတ္ခ်က္။ ။ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀ျဖစ္စဥ္ကိုေရးထားျခင္းေတာ့ မဟုတ္ပါ..အခ်ိဳ့အေၾကာင္းေလးေတြက တုိက္ဆုိင္ေနလုိ႔ ျပန္္လည္ ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္.....တုိက္ဆုိင္မွုေတြရွိခဲ့ရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ)

ေအာ္…ဘာလုိလုိနဲ႔သျကၤန္ေတာင္ေရာက္လာျပီအေမရယ္။သူမ်ားေတြလုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႔မေပ်ာ္ႏုိင္ေပမယ့္အေမ့သားဒီလုိဘ၀မ်ိဳးကိုေက်နပ္မိပါတယ္ အေမရယ္။ေယာကၤ်ားေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္လုိ႔ဒီလမ္းကိုေရြးခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။တကၠသုိလ္၀င္တန္းေျဖျပီးကတည္းကမိဘနဲ႔ခြဲခြာခဲ့ရတဲ့အတြက္ သားတုိ႔ဘ၀မွာလြမ္းေမာဖြယ္ရာအလြမ္းအေဆြးဆုိတဲ့ေလာကဓံတရားေတြကို ခံႏုိင္ရည္ရွိေနပါျပီအေမရယ္။အလြမ္းအေဆြးေတြကိုေလာကဓံတရားေတြနဲ႔ တင္စားတာကိုၾကီးက်ယ္တယ္လုိ႔ေတာ့မထင္ပါနဲ႔အေမရယ္။သားေမာင္တုိ႔
ရဲ့အမိေျမလုိ႔ သမုတ္ထားတဲ့ စစ္တကၠသိုလ္ ၊ျပင္ဦးလြင္မွာသုံးႏွစ္သုံးမိုး ေယာကၤ်ားေကာင္းတုိ႔တတ္အပ္တဲ့ပညာေတြစသင္ၾကားခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကစျပီး အခုအခ်ိန္ထိအလြမ္းအေဆြးေတြကိုရင္ဆုိင္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရလုိ႔ေလာကဓံ တရားလုိ႔တင္စားလုိက္တာပါအေမရယ္။အင္း…ဒါေတြထားပါေတာ့ေလ………….
ဒါေပမယ့္သားေမာင္တုိ႔ရဲ့စစ္တပ္မွာသက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးဆုိတဲ့စကားအတုိင္း ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ျမန္မာ့ရိုးရာပြဲေတာ္ေတြလာတုိင္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
စည္းစည္းလုံးလုံး နဲ႔ ႏႊဲေပ်ာ္ႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္ အေမရယ္။ဘယ္သင္တန္း ေတြပဲတက္တက္ဒီညီအစ္ကိုေတြနဲ႔ပဲအတူတကြေပ်ာ္ရႊင္ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကပါတယ္။ အခုလည္းၾကည့္ပါအုန္းအမိျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔အလြန္ေ၀းကြာလွတဲ့ႏုိင္ငံမွာပညာသင
္ၾကားေနရင္း ညီေနာင္အကိုၾကီးေတြ ရဲ့ၾကီးၾကပ္ကြပ္ကဲ မႈေတြနဲ႔ အတူ သၾကၤန္ဆုိတဲ့ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူပြဲေတာ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ဆင္ႏႊဲေနၾကပါတယ္ဗ်ာ။။ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ဖုိ႔ ေကာင္းလုိက္သလဲအေမရယ္……………သို႔ေသာ္လည္းအေမ့သားရင္မွာျဖစ္ခ်င္တာတဲ့ ဆႏၵေလးေတြေတာ့ရွိတာေပါ့အေမရယ္။ဟိုးအရင္ကဆုိအေမနဲ႔အတူဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ဦးပုပ္သီလေတြခံယူခဲ့တာေတြကိုေအာက္ေမ့မိပါေသးတယ္ဗ်ာ….။အေမ
ကိုယ္တုိင္လုပ္ေကၽြးခဲ့တဲ့မုန္႔လုံးေရေပၚကိုအေမ့သားစားခ်င္မိပါေသးတယ္အေမရယ္..
အေမ့သားအျဖစ္ခ်င္ဆုံးဆႏၵတစ္ခုကေတာ့ဟုိးအရင္ႏွစ္သၾကၤန္လုိပဲအေမ့ရဲ့ေျခသည္း
လက္သည္းေတြကို သားညွပ္ေပးခ်င္ပါတယ္။အေမ့ရဲ့ရွည္လ်ားတဲ့ဆံႏြယ္ေတြကိုသား
လက္ေတြနဲ႔ေလွ်ာ္ေပးခ်င္ပါေသးတယ္..အေမရယ္.. ဤေကာင္းမႈကုသုိလ္ေတြကို
သားေမာင္မလုပ္ေပးႏုိင္ေတာ့ေပမယ့္…ရင္ထဲမွာေတာ့ ႏွစ္စဥ္ျဖစ္ေပၚေနမွာပါအေမရယ္။
ဒီအခ်ိန္ဆုိအေမဘာလုပ္ေနမလဲ..ခါတုိင္းႏွစ္ေတြလုိပဲဦးပုပ္သီလေစာင့္တည္ေနမလား။
အေမ့ကိုဘယ္သူမ်ားေခါင္းေလွ်ာ္ေပးေနမလဲ။ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလုိက္ပုိ႔မယ့္လူေကာရွိရဲ့လား…
သားေမာင္ရင္ေမာမိတာေတာ့အမွန္ပါအေမရယ္...အရင္တုန္းကသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေနာက္ဆုံး
ေန႔မွာ အတူတကြေပ်ာ္ရြင္ခဲ့တဲ့သၾကၤန္ေနာက္ဆုံးရက္ေတြကုိျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္အေမရယ္
….သၾကၤန္ဆုိရင္ အိမ္ထဲကေနအိမ္ျပင္မထြက္တဲ့သားေမာင္ကုိအေမကအတင္းေမာင္ထုတ္တဲ့ ပုံရိပ္ေလးေတြကိုျမင္ေယာင္ေနမိတယ္…အခုေတာ့လြမ္းေမာစရာေလးေတြေပါ့အေမရယ္…
အင္းေျပာရင္း
နဲ႔တစ္ေယာက္ေသာသူကိုေတာင္သတိရလာမိတယ္ အေမရယ္…ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့အဲဒီသၾကၤန္ေနာက္ဆုံး
ေန႔မွာပဲတစ္ေယာက္ေသာ သူနဲ႔စေတြ႔ခဲ့ၾကတာေလ..အင္းသားေမာင္တုိ႔လုိစစ္သားဘ၀မွာဖူးစာရွင္ဆိုတာ
ေတြလည္း မစဥ္းစားႏုိင္ပါဘူးအေမရယ္။။ေရာက္ေလရာအရပ္မွာပဲကိုယ္နဲ႔ထုိက္တန္ တဲ့ပါရမီျဖည့္ဘက္ကိုရွာရေတာ့မယ္ထင္ပါတယ္ဗ်ာ………….အင္း…..သားေမာင္ေျပာခ်င္တာေတြလည္း လည္းျပည့္စုံသေလာက္ရွိေနပါျပီ။အေမလည္းစာဖတ္ရတာေညာင္းေနေလာက္ျပီေပါ့ ။ သားေမာင္မွာခ်င္တာ
ေတာ့ ေထြေထြထူးထူး မရွိပါဘူး။ သားေမာင္တုိ႔ေက်ာင္းမွာသူ႔အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔သူစည္းလုံးညီညႊတ္စြာလုပ္
ေကာင္ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ကူညီေဖးမမႈနဲ႔အတူရင့္က်က္တဲ့အကိုၾကီးေတြရဲ့
ၾကီးၾကပ္ကြပ္ကဲမႈေၾကာင့္သားေမာင္အတြက္အစစအရာရာစိတ္ခ်ပါအေမ..။အေမသာ
သၾကၤန္မွာဦးပုပ္သီလ
ေဆာက္တည္ျပီးတရားဓမၼေတြ ေကာင္းေကာင္းအားထုတ္ႏုိင္ေအာင္ၾကိဳးစားႏုိင္ရင္္ပဲသားေမာင္ေက်နပ္လွပါျပီ အေမရယ္…..ဒီစာကိုဖတ္ရင္းအေ၀း တေျမမွ ေမြးေမေမ တစ္ေယာက္ သားေမာင္ရဲ့ရင္တြင္းစကားေတြကိုၾကားသိႏိုင္ပါေစဗ်ာ……*……………

(ဤေဆာင္းပါးေလးက ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊သၾကၤန္ေဆာင္းပါးျပိဳင္ပြဲတြင္ အထူးဆု ရရွိခဲ့ပါတယ္၊
အေမ့ရဲ့ေက်းဇူးေၾကာင့္လားမသိပါဘူး အေမရယ္၊သား ပီတိေတြျဖစ္မိတယ္ဗ်ာ)

ငါအိုသြားေသာအခါ ငါဟာ အရင္က ငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငါ့ကို နားလည္ေပးပါ၊
စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။
ခ်ည့္နဲ႔န႔ဲလက္ေတြနဲ႔ထမင္းဟင္းေတြအက်ၤ ီအေပၚ ဖိတ္စင္သြားတဲ့အခါအကီ်ၤ၊လံုခ်ည္ ဖိုသီဖတ္သီျဖစ္ေနတဲ့အခါ ငါ့ကို မရြံပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက
ငါသုတ္သင္ေပးခဲ့တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး သတိရေပးပါ၊
အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ့စကားေတြ ျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ
ေက်းဇူးျပဳၿပီး နားေထာင္ေပးပါ။
ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တိုင္း တစ္ေထာင့္တစ္ညပံုျပင္ေတြ၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္
နိပါတ္ေတာ္ေတြ၊ ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ေတြ စတဲ့ ပံုျပင္ေတြကို
မရိုးေအာင္ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာေတြကို သတိရေပးပါ။

မလႈပ္ရွားႏိုင္လို႔ ေရခ်ိဳးဖို႔ အကူအညီလိုတဲ့အခါ ငါ့ကို မၿငိဳျငင္ပါနဲ႕။
ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္တစ္လွည့္ ေရခ်ိဳးေပးခဲ့ဖူးတဲံ
ပံုရိပ္ေလးကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
ေခတ္သစ္ နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ မေလွာင္ပါနဲ႕။ ငယ္ငယ္တုန္းက
`ဘာေၾကာင့္ဆိုတဲ့´ ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖခဲ့တာကို
သတိရေပးပါ။
စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့အခါ
ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစ္စံုနဲ႕ ငါ့ကို ကူတြဲေပးၾကပါ။
လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္
လွမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တာေတြကို သတိရေပးပါ၊
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ငါ့ကို ၾကည့္ၿပီး ၀မ္းမနည္းပါႏွင့္
နားလည္ေပးပါ။ အားေပးပါ။ အရင္တုန္းက လူ႔ဘ၀ တက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညႊန္ခဲ့သလို
အခုခ်ိန္မွာ ငါ့ဘ၀ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႕ ေအးျမမႈေတြကို ငါၿပံဳးၿပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။ အဲ့ဒီ
အၿပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ့ ငါ့ေမတၱာေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။ေအာ္မင္းတုိ႔လည္း ဘ၀နိဂုံး က်ရင္ငါ့လုိပဲေျပာၾကမွာပါလား
.........**.........

* ဆံပင္ျဖဴေတြတစ္ခါျပန္နက္ဖုိ႔ ဘယ္ေလာကီလူ႔ပညာ မတတ္ႏုိင္စြမ္းသာ၊ ေလာကဓမၼတာ....
ြ ေမြးအေဖရဲ့ျမတ္ေက်းဇူးေတြ၊ ေမြးအေမရဲ့ျမတ္ေက်းဇူးေတြစပ္လုိ႔မကုန္ဘူး..
* နားခုိဖုိ႔ရင္ခြင္ေႏြးေထြးတဲ့ေမတၱာငတ္ခဲ့သူတစ္ေယာက္မွာရွာသဲလြန္စငါလုိက္ဦးမယ္မိဘႏွစ္ပါး
ကုိေတြ႔ရင္ေတာ့ရွိသမွ်အားနဲ႔လုပ္ေကြ်းမယ္လုိ႔...
* ေရဆုိတာစုန္တဆင္းျမဲေရဆုိတာဆန္ရိုးမရွိတဲ့ေျပာေပမဲ့လည္း...
ဆည္မွန္ရင္ခဏေလးတားလို႔ လူၾကဳံရင္ခဏေလးရပ္လုိ႔အျမင့္ပုိ႔ႏုိင္ရဲ့
* တရားဓမၼပြဲ၀ုိင္းလုိ႔ရယ္ အရာတုိင္းမွာျပည့္စုံစြာထားႏုိင္ဖုိ႔ရာသားၾကိဳးစားမွာ...
အေမ့ရြာကိုေနာက္ဆုံးမသြားခင္ တရားေရႊရိပ္ေအာက္ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ ႔ရသြားေစမယ္...
* သံသရာမွာေဆြမ်ိဳးစပ္ရင္လူမွန္ရင္ အကုန္အမ်ိဳးၾကည့္႔ပဲ ဘ၀အေဖအေမရယ္..
ဆန္ေရမွန္တန္ဖုိးၾကီးသမုိ႔ဆန္ေရဟာၾကံဴရခဲသမုိ႔ကန္ေတာ့ခံပါလုိ႕..
* တရားဓမၼပြဲၾကားက၀င္ အရာတုိင္းမွာျပည့္စုံစြာထားႏုိင္ဖုိ႔ရာသားၾကိဳးစားမွာ..
အေဖ့ရြာကုိေနာက္ဆုံးမသြားခင္ တရားေရႊရိပ္ေအာက္ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ ႔ရသြားေစမယ္..
* နားခုိဖုိ႔ရင္ခြင္ေႏြးေထြးတဲ့ေမတၱာငတ္ခဲ့သူတစ္ေယာက္မွာ ရွာသဲလြန္စငါလုိက္ဦးမယ္မိဘႏွစ္ပါးကို
ေတြ႔ရင္ေတာ့ရွိသမွ်အားနဲ႔လုပ္ေကြ်းမယ္လုိ႔..
* ေရဆုိတာစုန္ဆင္းျမဲေရဆုိတာဆန္ရိုးမရွိတဲ့ေျပာေပမဲ့လည္း..
ဆည္မွန္ရင္ခဏေလးတားလုိ႔လူၾကံဳရင္ခဏေလးရပ္လုိ႔အျမင့္ပုိ႔ႏုိင္ရဲ့..
* ဆံပင္ျဖဴေတြတစ္ခါျပန္ဖုိ႔ဘယ္ေလာကီလူ႔ပညာ မတတ္ႏုိင္စြမ္းသာ၊ေလာကဓမၼတာ..
ေမြးအေဖရဲ့ျမတ္ေကြ်းဇူးေတြ၊ေမြးအေမရဲ့ျမတ္ေက်းဇူးေတြစပ္လုိ႔မကုန္ဘူး.....